Eerst was Mac hier vrijwel ieder weekend in huis. Maar Mac is helaas dit jaar overleden. En toen merkte ik pas hoe veel ik aan een hond was gaan wennen. Na weken stilte werd het tijd voor een speurtocht naar een andere hond. En opeens kwam Boy op mijn pad. Boy is een Frankenstein van een hond.
Eigenlijk heb ik geen idee wat er allemaal aan hondenrassen gekruist is. Er zit van alles in. Het maakt hem tot een absoluut lelijke hond. Maar voor mij is hij de mooiste die ik ken. Onze klik is goed, onze dagelijkse wandelingen zijn voor beiden een punt om even lekker buiten te zijn en te genieten van de natuur. Enfin, lang verhaal kort te houden. Waar je Boy ziet, zal ik vast in de buurt zijn. En omgekeerd
Update… Volgens zijn vervalste paspoort heet hij eigenlijk Stanley… bij deze dus, Stanley